Kardiomiopatia rozstrzeniowa
Choroby serca u psów mogą być skomplikowane do rozpoznania, często z powodu braku widocznych objawów, aż do momentu, kiedy zmiany patologiczne stają się zaawansowane. Takie sytuacje komplikują wcześniejsze diagnozy i mogą negatywnie wpływać na szanse na pełne wyzdrowienie. Ważne jest, aby wszelkie niepokojące sygnały ze strony naszego pupila były natychmiast zgłaszane specjalistom weterynarii.
Zrozumieć kardiomiopatię rozstrzeniową
Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM) to choroba mięśnia sercowego, która najczęściej dotyka psy dużych i olbrzymich ras. Charakteryzuje się poszerzeniem przedsionków i komór serca oraz znacznym zaburzeniem skurczów komór. Niestety, choroba ta zazwyczaj rozwija się bez wyraźnych objawów, co powoduje, że prawidłowa diagnoza często jest stawiana u dorosłych zwierząt, zazwyczaj powyżej piątego roku życia. Na tym etapie choroby, zmiany są już na tyle zaawansowane, że mogą występować takie powikłania jak np migotanie komór, czy częstoskurcz komorowy, które mogą prowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Leczenie farmakologiczne staje się w tym wypadku konieczne.
Zmiany wywołane przez chorobę
Psy rasy doberman, wilczarz irlandzki, dog niemiecki i bokser są bardziej podatne na DCM. U dobermanów i dogów niemieckich choroba ta częściej dotyka samców. Serca dotknięte DCM zwykle są kuliste, o cienkich ścianach. Często występuje powiększenie lewej komory, chociaż u bokserów zmiana dotyczy komory prawej. Obserwuje się również powiększenie i wzrost masy serca w porównaniu do masy ciała, spadek kurczliwości kardiomiocytów, osłabienie funkcji skurczowej lewej komory, przerost i zwłóknienie pojedynczych włókien mięśniowych oraz zmiany ich średnicy. Zmiany mogą obejmować zanik poprzecznego prążkowania i przerost ścian drobnych naczyń wieńcowych. Funkcjonowanie serca staje się mniej efektywne, zmniejsza się ilość krwi pompowanej przez serce, co skutkuje niedostatecznym zaopatrzeniem całego organizmu w tlen i składniki odżywcze. Ta niewydolność może szybko prowadzić do śmierci zwierzęcia, mimo zauważenia pierwszych objawów i szybkiej reakcji.
Symptomy i metody diagnozy
Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest zwykle diagnozowana w późnym stadium niewydolności serca. Do najczęstszych objawów należą:
senność,
duszność,
szybkie męczenie się zwierzęcia,
spadek aktywności podczas spacerów,
zmniejszenie apetytu,
utrata masy ciała,
kaszel,
powiększenie brzucha zwierzęcia.
Jednakże te objawy są specyficzne nie tylko dla DCM, dlatego konieczne jest przeprowadzenie szczegółowych badań. Podstawowym narzędziem diagnozy jest auskultacja, czyli osłuchanie serca, która w połączeniu z wywiadem może wskazywać na potrzebę dalszych badań, takich jak echokardiografia lub radiografia. Aktualnie dostępne są także testy genetyczne, choć ich negatywny wynik nie gwarantuje, że choroba u danego osobnika nie wystąpi. Polecane jest także 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera.
Jest niezwykle ważne, aby objawy choroby były zauważane jak najwcześniej. Każdy niepokojący symptom powinien być natychmiast zgłoszony lekarzowi weterynarii. Od lat prowadzone są badania, które mają na celu umożliwienie wykrycia kardiomiopatii u naszych zwierząt w fazie bezobjawowej.